ഒരു മയില്‍‌പീലി പോലെ ഏതു നിറമെന്നു തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു ദിവ്യാനുഭൂതിയാണ്‌ പ്രണയം.എവിടെ തുടങ്ങുമെന്നോ എവിടെ അവസാനിക്കുമെന്നോ പറയുവാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു പ്രതിഭാസം...
ഒരേ സമയം ശബ്ദം കൊണ്ട് പ്രണയിക്കുകയും പ്രകാശ വേഗം കൊണ്ട് മറക്കുകയും ചെയ്യുന്നു....മഴയായി മഞ്ഞായ് വേനലായ് ഋതുക്കളില്‍ നമ്മെ പുണരുന്നതും ഒടുവില്‍ വിയര്‍പ്പു തുള്ളികളില്‍ കണ്ണുനീര്‍ പടര്‍ത്തി അകന്നു പോകുന്നതും അക കണ്ണ് കൊണ്ട് നാo അറിയുന്നു....
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ