എത്ര നാള്‍!

എത്ര നാള്‍
മണ്ണിനെ പുല്‍കാന്‍ കൊതിച്ചു...
എത്ര നാള്‍
വെയിലറ്റു മയങ്ങി കിടന്നു
എത്ര നാള്‍
മണ്ണില്‍ വീണുരുകിയലഞ്ഞു .....

എന്നിലും നനവ് പടര്‍ന്നു...
സൂര്യനെ നോക്കിയെന്‍റെ....
തുടിപ്പുമുണര്‍ന്നു....

പതിയെ ഉയര്‍ന്നും
കാറ്റില്‍ തളര്‍ന്നും
മഴയില്‍ നനഞ്ഞും
ഞാനും വളര്‍ന്നു .......

ഒരായിരം കിളികള്‍ക്ക്
കൂടൊരുക്കിയും
ശരീരവും മനസ്സും
എനിക്കുള്ളതൊക്കെയും
വേനല്‍പ്പകലില്‍
നടന്നു തളരുന്നോരെന്റെ
വേദന തിന്നുന്ന
മാനവര്‍ക്കു നല്‍കിയും

ഒരായിരം ശിഖരങ്ങളായ്
ഇന്നു ഞാനും വളര്‍ന്നു ............ !!!

കുന്നിക്കുരു

ചുവന്ന് തുടുത്ത കവിളില്‍

ഉരുണ്ട മറുകും കുത്തി,

കൊഴിഞ്ഞ ഇലകള്‍

പുതച്ചുറങ്ങുന്നൊരു

കുന്നിക്കുരു.

എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു!

എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു
ഈ ലോകം
ഇത്ര ചുരുങ്ങി പോയതും .
അനേകം മുറികളുള്ള തറവാട്ടില്‍ നിന്നും
നരകമാ നഗരത്തിലെ ഒറ്റമുറി ഇരുട്ടിലേക്ക് വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടതും .

എത്ര പെട്ടന്നാണ്
നാലാളറിഞ്ഞതും ,
പൂവും പ്രാർത്ഥനയുമായി
നാടാകെ തടിച്ചു കൂടി കൈ കഴുകിയതും .
പുതിയ കിടപ്പുമുറി കണ്ടു കൊതി തീര്‍ന്നതും..

പെട്ടന്നുതന്നെ
അവസാനത്തെ മുറിയില്‍ വാതിലടഞ്ഞതും
മുകളിൽ മണ്ണുവീണതും,
ലോകമെന്റെ കാല്‍ക്കീഴിലെന്നഹങ്കാരo നിലച്ചതും
ഓര്‍മ്മ തെളിച്ച മെഴുകുതിരികളെല്ലാം
കരഞ്ഞു തീർന്നുറച്ചതും ...
എല്ലാമെല്ലാo.....
പെട്ടന്നുതന്നെയായിരുന്നു....