ഒരു പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ളൊരു പറിച്ചു നടല്‍,
അങ്ങനെയാണ് ഓരോ ദിവസവും പുനര്‍ജനിക്കുന്നത്...
പക്ഷെ വേരുകള്‍ അതു നമ്മളെ തുടങ്ങിയിടത്തു തന്നെ
കൊണ്ടെത്തിക്കുമ്മെന്നു കാലം വീണ്ടും വീണ്ടും തെളിയിച്ചു തരുന്നു....
ഒരു പക്ഷെ ശരീരം കൊണ്ടല്ലെങ്കില്‍ മനസുകൊണ്ടെങ്കിലും
പഴയ ഓര്‍മ്മകളിലെക്കു അറിയാതെ സഞ്ചരിച്ചെന്നു വരും...
അവിടെ ചിലപ്പൊഴൊക്കെ എനിക്കു കാലത്തെ
തോല്പിക്കാന്‍ കഴിയുമെന്ന ഭാവത്തില്‍ പലപ്പോഴും
മനസ്സു തലയുയര്‍ത്തി നില്‍ക്കും..
വികലമായ മനസ്സിന്റെ മിഥ്യയായ ബോധം......
ഇനി ഇങ്ങനെയൊന്നു എഴുതാന്‍ കഴിയുമെന്നു കരുതിയതല്ല.
പക്ഷെ കാലം മായ്ക്കാത്ത മുറിവുകളില്ലല്ലൊ?
കാലത്തിന്റെ ആ നന്മയുടെ ശക്തി,
അതിനെ ഈശ്വരനെന്നു വിളിക്കാം.
എല്ലാ ബന്ധനങ്ങളുടെ വേരുകളേയും
ശിഥിലീകരിക്കുന്ന ആ ശക്തി....
അവിടേക്കുള്ള യാത്രയുടെ തുടക്കമായിരുന്നു
എല്ലാം എന്നു ഇപ്പൊഴെനിക്കു തോന്നുന്നു..
അതല്ലെങ്കില്‍ എന്തിനും ഒരു കാരണം വേണമല്ലോ?
ഇവിടെ ഈ നിമിഷം വരെ എത്തി നില്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടി
സംഭവിച്ച കാരണങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നു കഴിഞ്ഞതെല്ലാം....
അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കുവാനാണു ഇന്നെനിക്കു തോന്നുന്നത്....
ആ വിശ്വാസത്തില്‍ ഇതുവരെ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ശാന്തതയുണ്ട്‌... സമാധാനമുണ്ട്‌...
ഞാന്‍ മുന്പു ഏറേ ഭയപ്പെട്ടിരുന്ന എകാന്തതയാണു
ഇപ്പോഴത്തെ എന്റെ ഏറ്റവും സുഖകരമായ അനുഭൂതി....
ചിലപ്പോള്‍ അതില്‍ വസന്തത്തിന്റെ സംഗീതം കേള്‍ക്കാം,
ഭംഗിയുള്ള ചിത്രശലഭങ്ങളുടെ നൃത്തങ്ങള്‍ കാണാം...
ഇപ്പോള്‍ ഈ വേരുകള്‍ക്കു ഇടയില്‍ ജീവിക്കുമ്പോഴും അവ എന്നെ ബന്ധിക്കുന്നില്ല...... ബന്ധിക്കാതിരിക്കട്ടെ......
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ